Nalazi mrtvih markiranih supova nisu učestali kao viđenja živih markiranih ptica. Ne samo što je vrlo mala vjerojatnost nalaska strvina supova, nego su prisutni i problemi u dojavljivanju. Ljudi obično imaju prirođenu odbojnost prema mrtvim životinjama, pa neće dirati mrtvu pticu da bi pogledali oznaku na markeru/prstenu, mnogi smatraju da su podaci o njihovim nalazima nebitni, neupućeni su kome bi prijavili takav nalaz. Grabljivice su zaštićene zakonom, te se zbog straha od eventualnog zakonskog progona zbog ubijanja istih ne dojavljuju takvi slučajevi.

U procjeni mortaliteta javljanjem nalaska mrtvih ptica postoji velika mogućnost da dođe do greške. Mlade i neiskusne grabljivice su zbog neiskustva izloženije nesrećama, sudarima s motornim vozilima ili ubijanju no odrasle, te postoji veća mogućnost da će se naći mrtve nego odrasle.

Većina upisanih jedinki u tablici viđenja odnosi se na supove koji su nađeni mrtvi na području rodne kolonije, u razdoblju nakon napuštanja gnijezda. Opernaćeni pilići su neiskusni u pronalaženju hrane, izbjegavanju utjecaja nepovoljnih čimbenika uzrokovanim prirodnim i  ljudskim aktivnostima. Veliki dio nalaza potječe od ptica koje su uginule u Oporavilištu za bjeloglave supove u sklopu Eko-centra «Caput Insulae-Beli», nakon trovanja, ranjavanja ili bolesti.

U razdoblju od 1990. do 2003. godine nađeno je 58 mrtvih markiranih supova (tablica 16).

  Tablica 16: Broj nalaska mrtvih markiranih supova u odnosu na godine i dob supova